یه شبه
راه ۱۰۰سال رو طی کنیم
گرچه شدنیه
اما به اندازه ی زنگ موبایلمون
تو این مدت
میتونیم تغییر کنیم...
و موزاییک های پیاده رویی که هیچ وقت نظرت را جلب نکردند و احتمالا چند سالی است شسته نشده اند
و حتی کفشهایت که هیچ وقت نگاهشان نمیکنی در موقع راه رفتن
ولی همه ی اینها زیبا میشود
وقتی نخواهی به نامحرم روبرویت که شیطان را در زمین یاری میکند و از وقتی که از خانه بیرون آمده تمام ریگ های زمین او را لعنت میکنند
نگاه کنی
اما
مطمئنم
تو هم اگر18سال در مشهد باشي و شبهايي كه دلتنگي تا صبح حرم بماني
و هر ماه چند روزت با حرم گره بخورد
وقتي براي اولين بار چندماهي از حرم قرارباشد دور باشي
حتي اگر به روي خودت هم نياوري
اما
وقتي داخل مسجدي كوچك و بي نام و نشان داخل شهر نماز خواندي و
بعد از پايان نماز به طرف مشهد سلام به آقا ميدهند و 1دقيقه اي عرض ارادت ميكنند
گريه ات ميگيرد
و تازه ميفهمي از چه گنجي دور هستي
و وقتي در كنارش بودي قدرش را خوب ندانستي