گویم صنما بای ذنب قتلت

این شبها،

سال65

در شلمچه،کربلا بود...

به حرمت زلاال ترین خونهای قرن بیستم در کربلای5

و به حرمت پرپرشدن پاکترین فرزندان روح الله...


یا امام رئوف

زمینی آمده ایم...

تا آسمانی برگردانیمان

ادامه نوشته

یا امام رئوف

هستی ام را به باد خواهم داد

 

                              تا نگاهم کنی تورا سوگند

به عزیزت جواد خواهم داد...

ادامه نوشته

فکر کردم امشب از کدام غم بنویسم... همیشه گفته اند از کوچک به بزرگ...


خیلی که برایش بالا میرفت
وقتی بود که پدر
سوار اسب میشد
هیچ وقت به ارتفاع نیزه
سری را ندیده بود...

به یاد غروب شلمچه و دلتنگی هایش...

 

گفته اند

شرف المکان بالمکین

                                        اعتبار مکان ها به انسانهایی است که درآنجا زیسته اند

و چه خوب گفته اند...

(آقا مرتضی آوینی)

ادامه نوشته

کی شود که ما نیز کربلایی شویم...


                           نه با اشک

   

       که با خون

ادامه نوشته